Ikona Św. Mikołaja, XVII w.

Obiekt przed konserwacją znajdował się w złym stanie. Pokrywała go gruba warstwa brudu oraz zmętniałego i pociemniałego werniksu, co uniemożliwiało prawidłowe odczytanie kolorystyki przedstawienia, a także niektórych detali. Na wstępie podklejono warstwę malarską wraz z zaprawą oraz ustabilizowano podobrazie drewnianymi listwami. Po oczyszczeniu lica ikony, podjęto decyzję o uzupełnieniu zaprawy, srebrzeń i warstwy malarskiej jedynie w obrębie zachowanego fragmentu malowidła. Niewielkie ubytki scalono retuszem naśladowczym, natomiast większe partie kitów w części pola oraz ramy retuszem graficznym - tratteggio. Nie zdecydowano się na odtworzenie brakujących scen, zrekonstruowano natomiast ramy i elementy dekoracyjne (kaboszony). Wykonane zabiegi pozwoliły na przywrócenie ikonie wartości estetycznych i przygotowanie jej do ekspozycji w muzeum.